ภาพเขียนเป็นภาพพระเยซูเมื่อยังทรงเป็นเด็กขณะที่กำลังช่วยนักบุญโจเซฟผู้เป็นพ่อในโรงช่างไม้ นักบุญโจเซฟกำลังประกอบประตูที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน พระหัตถ์ของพระเยซูถูกตำด้วยตะปูที่โผล่อยู่บนประตูที่เป็นนัยะถึงแผลศักดิ์สิทธิ์ (stigmata) ที่จะทรงได้รับต่อมาเมื่อทรงถูกตรึงกางเขน เมื่อนักบุญแอนน์เอาตะปูที่ตำออกแล้ว พระแม่มารีก็ปลอบประโลมพระเยซูเมื่อนักบุญโจเซฟพยายามดูแผล ด้านขวานักบุญจอห์นแบ็พทิสต์ถือชามน้ำเพื่อที่จะมาชำระแผล อันเป็นสัญญาณของการที่จะมาทำพิธีศีลจุ่มให้แก่พระเยซูต่อมา ผู้ช่วยของโจเซฟเมียงมองอยู่ทางด้านซ้ายซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของอัครสาวกสิบสององค์ที่จะมีในอนาคตที่เป็นผู้สังเกตเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตของพระองค์ ฉากหลังมีสิ่งต่างๆ ซึ่งเป็นเครื่องหมายสำคัญทางคริสต์ศาสนวิทยาเช่น บันไดซึ่งหมายถึงบันไดเจค็อปที่พิงอยู่กับผนังทางด้านหลังโดยมีนกพิราบ ซึ่งเป็นเครื่องหมายของพระวิญญาณบริสุทธิ์เกาะอยู่บนบันได อุปกรณ์อื่นๆ หมายถึงพระตรีเอกานุภาพ มิเลอาจจะใช้ภาพพิมพ์ “ความซึมเศร้าหมายเลข 1” (Melancholia I) โดย อัลเบรชท์ ดือเรอร์ และงานของกลุ่มควัตโตรเช็นโตของอิตาลีของคริสต์ศตวรรษที่ 15 เป็นแรงบันดาลใจในการจินตนาการภาพนี้ ฝูงแกะใกลไปในฉากหลังเป็นสัญลักษณ์ของฝูงชนที่จะมานับถือคริสต์ศาสนาในอนาคต[1]

มีผู้เสนอว่ามิเลอาจจะได้รับแรงบันดาลใจในการเขียนภาพนี้จากภาพ “พระมหาไถ่กับนักบุญโจเซฟและพระแม่มารีที่นาซาเร็ธ” (Our Saviour Subject to His Parents at Nazareth) โดยจอห์น โรเจอร์ส เฮอร์เบิร์ต (John Rogers Herbert)[2]